Vandaag had ik een spoedje.
Een 9-jarige jongeman met suïcidale neiging. Suïcidaal betekent dat hij overweegt een einde aan zijn leven te maken.
De jongen is al een keer eerder bij mij geweest, lange tijd terug vanwege boosheid en dat hij niet luistert. Tijdens die sessie zat zijn moeder erbij. En ik vroeg:”Pieter, zeg eens voor wie is deze afspraak?” Het antwoord luidde: voor mijn moeder.
De moeder, met name, is bezig met ondermijning van het kind. Dit door op zodanige wijze te communiceren dat ze:
-
commandeert
-
verwijt
-
waarschuwen
-
vergelijken
-
etiket plakken
Het gehele uur was dan ook voornamelijk om bij haar emotionele blokkades te verwijderen welke de jongeman had overgenomen. Twee vliegen in 1 klap. Hun beiden huiswerk meegegeven om aan te werken.
Tot ik dus een bericht kreeg: dat hij suïcidaal is. Toevallig had ik nog 1 plek vrij.
Het kind is niet suïcidaal. Helemaal niet. Het kind ziet geen licht meer aan het einde van de tunnel. Is een wandelende tijdbom. Vol met boosheid, haat en woede. En machteloosheid.
Want wat gebeurt er.
Hij mag 1x per week een spel spelen op de telefoon. 1 uur lang. Kortom: 167 uur mag hij dat spel niet spelen. Toevallig speelt iedereen van zijn klas dat spel en zitten ze met zijn allen in een team. Kortom, hij voelt zich buitengesloten, hij hoort er niet bij want hij mag niet spelen van zijn moeder. Zijn vader speelt af en toe hetzelfde spel samen met hem. Terwijl hij dat zegt glinsteren de ogen.
Het topic gamen komt op tafel. Vader ik hoor dat jij af en toe meedoet? Ja klopt. En ik vraag het aan moeder en het kind antwoord: Jij doet dat nooit, dit al snauwend met ogen vol haat. Jij doet dat nooit is een verwijt. De ouders reageren niet op de reactie van hun kind. Dus op rustige toon spreek ik de 9-jarige aan op zijn gedrag. En vervolgens spreek ik de ouders aan op hun gedrag. Want nogmaals: ik ben niet zijn moeder. Het is niet mijn taak om hun kind op te voeden.
Als je je kind tolereert om op zo een manier tegen en over jou te praten: dan geef je de boodschap dat dit gedrag oké is. En dat is het niet.
Zo wordt een narcist, een tiran, een manipulator ontwikkelt. Door je kind niet te leren wat sociaal gedrag inhoud en is.
Het is jouw plicht als ouder om je kind sociaal gedrag aan te leren. Sociaal gedraag is voor de duidelijkheid, op een respectvolle manier met andere kinderen én volwassenen omgaan.
Leer je je kind dit niet, dan wordt het vroeg of laat buitengesloten. Uitgestoten uit de groep. Niet geaccepteerd. Dit gebeurt zodra een ander jouw kind niet leuk vindt.
De 9-jarige kreeg te horen wat hij moet doen. Ze hadden ruzie thuis voordat ze naar mij toekwamen. Ik zei: Oh? Vader zei: ja hij moest zijn haar netjes doen met kam en gel. En hij moest zijn tanden poetsen.
Ik vroeg waarom zijn zoon dat moet doen. Omdat ik dat wil. Oké en waarom wil jij dat? Dit is waar er kortsluiting ontstaat bij de jongeman. Hij mag op geen enkele wijze zelf bepalen wat hij doet en hoe hij dingen doet.
Dit gaat verder. Met het avondeten is er ruzie. Klopt, want weet je waarom. Zijn moeder houdt hem contintue in de gaten en blijft zeggen dat hij zijn eten nog kleiner moet snijden. Als een kind 9 jaar is, kan hij zelf wel ontdekken hoe te eten. Hoe klein zijn eten te snijden. Ja maar, als het te grote stukken zijn gaat hij over zijn nek. Ja en? Dat mag zeker niet gebeuren. Nee, want daar kan ik niet tegen. Aha, dus het gaat om jou en niet om je kind. Dit is ondermijning. Slachtoffergedrag van de ouder in dit geval.
Over deze casus en dit onderwerp kan ik nog uren doorgaan met uitleggen. Dit is niet hoe je medewerking krijgt van een ander persoon, het bovenstaande. Dit is niet je taak als ouder. Je creëert een kind die zijn ouders haat en de ouders haten het kind. ONACCEPTABEL.
Hierdoor worden etterbakken gecreëerd. Een serieus probleem beste mensen. En de oorzaken zitten in de volwassene, het kind is enkel de spiegel. Het geeft terug wat het krijgt.
Gisteren heb ik hierover een opleiding gegeven. En met liefde prik ik een datum voor de volgende. Loop jij hier tegenaan als ouder? Dat geeft niet en is niet erg. Het is pas erg als je er niets aan doet. Stuur gerust een pb of een reactie. Praat erover, dat maakt je bewust.
Warme groet, Linda Krohne
Een onperfecte moeder van 3+3 en therapeut
