Waarom zeg ik dit? Wel het valt me op dat er nog steeds veel ouders zijn die hun kind als die iets waarneemt heel bijzonder vinden. Dan ga je je kind een gevoel en gedachtegang meegeven dat het anders is dan anderen. Dat het iets kan wat niet normaal is, waar ze op latere leeftijd veel tot erg veel last van hebben. Dus dat is al iets wat je beter niet kunt doen.

Je dient je kind aan te geven dat het inderdaad mogelijk is dat er entiteiten worden waargenomen met 1 of meerdere zintuigen. Echter de manier waarop de ouder dit doet is het meest belangrijke.

Als de ouder zelf niets waarneemt omdat hij/zij de waarneming op jonge leeftijd heeft geblokkeerd in zichzelf, dan is de kans aanwezig dat je onzeker, onrustig en angstig wordt als ouder zodra je merkt dat je kind iets waarneemt. Deze onzekerheid, zorgen, angsten projecteert de ouder direct op het betreffende kind. Tevens ook naar de andere aanwezige kinderen als die er zijn. Door deze projectie, welke geheel automatisch verloopt en gaat, geeft het kind direct negatieve gevoelens en emoties, omdat het kind ook uitstekend de emoties, gevoelens en gedachten van de ouder waarneemt.

Daardoor komt er dan een negatieve energie te hangen omtrent de ervaring waarnemen van entiteiten/energie. Die negatieve energie maakt het kind zwakker, het maakt de ouder zwakker en als het een entiteit is met een negatieve bedoeling/intentie, wordt deze entiteit sterker en krachtiger. Dat is niet wat je wilt. Dat dien je niet te willen dat dit gebeurt.

Met andere woorden, als ouder dien je te zorgen dat je jouw negatieve gevoelens en emoties niet projecteert. Enkel ouders die voldoende correcte kennis hebben over entiteiten, weten dit en zullen in mindere mate hun negativiteit projecteren.

Stel dat jij als ouder eigenlijk niet zo goed weet wat je kind ervaart, dan kan je het kind in mijn ervaring en optiek niet goed, zonder negatieve emoties en gevoelens, uitleggen wat er aan de hand is en waarom het aanwezig is en wat het kind vervolgens het beste kan doen.

Velen zeggen als ouder: ach er is niets. Of: zeg maar dat het weg moet gaan.

Beste ouders, dat werkt geheel niet. En maakt meestal de situatie erger want wat gebeurt er als het kind naar je luistert en het wegstuurt maar de entiteit gaat niet weg. Dan gaat het twijfelen aan zichzelf en aan jou.. Dat is in de aanwezigheid van entiteiten echt een ongewenste situatie, want de entiteit wordt eenvoudig sterker en krachtiger.

Iemand inschakelen die professioneel is en die ervaring heeft in het helpen en begeleiden van de kinderen en de ouders (ook heel belangrijk) bij de aanwezigheid van entiteiten. Want als er niets wordt gedaan aan het oplossen van de oorzaken van de aanwezigheid van de entiteit(en) dan komt het gewoon terug als het al wordt weggekregen.

Als je al wel ervaring hebt met entiteiten echter je bent toch bang dat er iets met je kind gebeurt, dan dien je hulp in te schakelen. Want je wilt jouw angst niet projecteren en overbrengen, omdat je kind anders zwakker wordt.

En zo blijven er weinig opties over. Ik weet het. Er zijn niet veel doorgewinterde experts in dit vakgebied met veel ervaring. Vele experts, merk ik aan de hoeveelheid afspraken in mijn praktijk, die wel claimen een expert te zijn, weten in mijn optiek onvoldoende en verergeren vaak de problemen.

Wat je altijd mag doen, is contact met mij opnemen. Ik ben zo helderziend, heldervoelend, helderwetend dat ik in luttele seconden weet hoe en wat en waarom, waardoor ik uitstekend in staat ben, gedegen advies te geven. Schroom niet, want je kind heeft hulp nodig als er entiteiten zijn. En je voelt zelf al wel of het helemaal goed zit of niet. Als je twijfelt of het wel goed zit, dan is dat het signaal dat er iets niet goed zit. Vertrouw je intuïtie als ouder.

Liefs Linda